رهبری و مدیریت در بین‌المللی‌سازی آموزش عالی

امروزه، توجه روزافزون به موضوع بین ­المللی ­سازی مؤسسات آموزش ­عالی ذهن رهبران و حاکمان کشورها را مشغول کرده است. در این خصوص، بین ­المللی­ سازی آموزش ­عالی و مدیریت مؤثر آن فرایندی برای پاسخگویی به چالشهای بر آمده از جهانی شدن است. هدف این پژوهش معرفی مختصر مفهومبین­ المللی­ سازی و جهانی شدن آموزش ­عالی و وجوه تمایز آنها و همچنین بررسی رهبری و مدیریت مؤثر برای بین‌المللی­ سازی در عرصه آموزش ­عالی و وجوه متمایز آن بود. علاوه بر این، وضعیت رهبری و مدیریت بین­ المللی­ سازی آموزش­ عالی ایران نیز شناسایی شد. برای دستیابی به اهداف این پژوهش از روش کیفی از طریق بررسی پایگاههای علمی اینترنتی، منابع اطلاعاتی، گزارشها و مصاحبه ­های نیمه ساختاری با دست ­اندرکاران اجرایی بین­ المللی دانشگاه آزاد اسلامی استفاده شد. برای تحلیل اطلاعات از روش توصیفی و تحلیلی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین تعاریف بین المللی ­سازی و جهانی شدن در آموز ش­عالی وجه متمایز روشنی وجود دارد و برای رسیدن به سطح مطلوب بین المللی­ سازی آموزش ­عالی چهار حیطه اصلی باید مدیریت و رهبری شوند که شامل مطالعه تحلیلی محیط، توسعه برنامه راهبردی منسجم و هدفدار،  پیاده سازی و سازماندهی زیرساختها و رصد و ارزیابی پیوسته و مؤثر. در کشور ایران به نظر می ­رسد با تکیه بر رهبری و مدیریت مؤثر، برنامه ­ریزی استراتژیک و اجرای فعالیتهای مستمر و مرتبط با برنامه، آینده بین­ المللی شدن آموزش ­عالی به­ طور بالقوه امیدوار کننده است.